ชื่อพรรณไม้ (ท้องถิ่น) : ไทรย้อยใบแหลม sai yoi bai laem, ไทรย้อย sai yoi (Bangkok, Trat); ไทรกระเบื้อง sai kra bueang (Prachuap Khiri Khan); จาเรย cha-roei (khmer)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Ficus benjamina L.
ชื่อพ้อง : Ficus benjamina var. benjamina
ชื่อสามัญ : Golden fig, Weeping fig, Benjamin’s fig
วงศ์ : Moraceae
ตำแหน่งที่พบ (ระบุพิกัด GPS) : ละติจูด 13.819699 ˚N ลองจิจูด 100.041751 ˚E
ละติจูด 13.819856 ˚N ลองจิจูด 100.040885 ˚E
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ลักษณะวิสัย (habit) : ไม้ต้นขนาดใหญ่ ไม่ผลัดใบ เรือนยอดแผ่กว้าง
ลำต้น : ลำต้นสูง 10-12 ม. เปลือกต้นเรียบ สีน้ำตาล พบน้ำยางสีขาวข้น
ใบ : .การเรียงตัวของใบเป็นแบบสลับ ขนาดกว้าง 2.5-5 ซม. ยาว 20-20.5 ซม. ก้านใบยาว 1.5-2 ซม. ใบรูปรีแกมรูไข่ โคนใบรูปลิ่ม ปลายใบแหลมยาวคล้ายหาง ขอบใบเรียบเป็นคลื่นเล็กน้อย ผิวใบเรียบหนา ไม่มีขนปกคลุม ใบแก่มีสีเขียวเข้ม หลังใบสีเข้มกว้าท้องใบ เส้นใบเป็นร่างแห
ดอก : ดอกของไม้ตระกูลไทรจะออกเป็นช่อดอกทรงกลมคล้ายผล เมื่อผ่าดูภายในจะเห็นดอกย่อยเป็นจำนวนมาก โดยเป็นดอกแยกเพศ มีทั้งดอกเพศผู้ และเพศเมีย อยู่รวมกันในช่อดอกทรงกลมนั้น
ผล : ผลเป็นผลกลุ่มที่เกิดจากช่อดอกทรงกลม เมื่อผลสุกจะมีสีแดง หรือชมพูอมส้ม
เมล็ด : จำนวนมาก เมล็ดกลมมีสีเหลืองอมน้ำตาล
ฤดูการออกดอกและติดผล : –
เขตการกระจายพันธุ์ : เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมถึงจีนตอนใต้
การใช้ประโยชน์ : นิยมปลูกเป็นไม้ประดับที่ให้ร่มเงา